Γνωρίστε την blogger | Lemoncake Wardrobe
Μπορεί να μην γνωρίζω την Χριστίνα aka Lemoncake Wardrobe προσωπικά, αλλά με έχει κερδίσει χρόνια τώρα μέσα από το blog της και νιώθω λες και είμαστε ήδη φίλες. Σου το βγάζει αυτό το συναίσθημα με την γλυκύτητα της και το πόσο προσιτή κι ευγενική είναι. Από τις πρώτες της κιόλας αναρτήσεις, με μαγνήτισε ο τρόπος που γράφει. Έχοντας υπάρξει για πολλά χρόνια κειμενογράφος ξέρει πολύ καλά να χειρίζεται το λόγο, αλλά πιστεύω ότι είναι κάτι που πρέπει να το έχεις έμφυτο. Και η Χριστίνα σίγουρα το έχει! Πέρα από τα κείμενα της όμως αγαπώ ιδιαιτέρως το στυλ της, που άλλες φορές έχει ρετρό αναφορές, κι άλλες φορές είναι πολύ μοντέρνο. Πάντα όμως θηλυκό και κομψότατο, και γι’αυτό το blog της αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Αν δεν με πιστεύεις, ρίξε μια ματιά στις παρακάτω φωτογραφίες, και μην παραλείψεις να διαβάσεις την συνέντευξή της και να την ακολουθήσεις στα social media.
1) SBT: Πες μας λίγα λόγια για τον εαυτό σου.
Χμ ναι, αυτή η γενική ερώτηση που αφήνει σε εμένα την επιλογή του τι θα αποκαλύψω για τον εαυτό μου και με κάνει πάντα να νιώθω άβολα… Με λένε Χριστίνα και μπορώ να ζήσω με τρουφάκια σοκολάτας (κανιβαλλικό που ονόμασα το yorkie μου “Τρούφα”?). Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα αλλά δεν μεγάλωσα εδώ. Δεν πίνω αρκετό νερό μέσα στη μέρα, δεν είμαι πρωινός τύπος και όλες μου οι οικονομίες εξανεμίζονται στα παπούτσια.
2) SBT: Πώς και πότε αποφάσισες να ξεκινήσεις το δικό σου blog;
Το αποφάσισα, το αποφάσισε αυτό για μένα, δεν είμαι πια σίγουρη. Ένα βράδυ (που δεν θυμάμαι αν είχε πανσέληνο, ελπίζω να μην είναι σημαντικό) βαριόμουν αρκετά. Βαριόμουν να διαβάσω βιβλίο, να δω τηλεόραση, να πάω για τρέξιμο, να βγάλω το σκύλο βόλτα, να πάω για ποτό, να αλλάξω τη διακόσμηση στο σπίτι. Βαριόμουν ακόμη και να χαζέψω κάποιο από τα ξένα blogs που μου είχε γίνει μανία. Η κατάσταση ήταν απελπιστική. Μάλλον έφταιγε που είχα παραιτηθεί καιρό από τη δουλειά μου ως κειμενογράφος στη διαφημιστική και μου έλειπε έντονα η δημιουργική αποφόρτιση που με έφερνε στα ίσα μου. Χρειαζόμουν μια δημιουργική διέξοδο. Δεν το σκέφτηκα παραπάνω, απλά άνοιξα το laptop μου και ξεκίνησα να το στήνω, χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς απώτερο κίνητρο, χωρίς να έχω ιδέα που θα με οδηγήσει σχεδόν πέντε χρόνια μετά…
3) SBT: Πώς θα περιέγραφες το στύλ σου;
Casual chic, ρομαντικό, αρκετά θηλυκό. Μου αρέσουν οι μονοχρωμίες, τα παστέλ και τα ρούχα με ιδιαίτερη γραμμή και άψογη εφαρμογή που κολακεύουν το σώμα. Επίσης μου αρέσουν τα ρούχα που με κάνουν να φαίνομαι ψηλότερη αλλά αυτό δεν έχει οριστεί ακόμη σαν στυλ οπότε ας το αφήσουμε για την ώρα στην άκρη.
4) SBT: Ποια 5 κομμάτια (ομορφιάς ή/και μόδας) θα έλεγες ότι απαρτίζουν το σημερινό σου signature style;
Μπαλαρίνες και pointed flats, ψηλόμεσα παντελόνια, μεσάτα σκέητερ φορέματα, μπόλικη μαύρη μάσκαρα και το άρωμά μου που δεν αποχωρίζομαι τα τελευταία 9 χρόνια.
5) SBT: Ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σου ανάμεσα στα 4: Ρούχα, παπούτσια, τσάντες ή καλλυντικά;
Με δυσκολεύεις. Αλλά αν πρέπει οπωσδήποτε να διαλέξω, αν εξαρτάται η ζωή μου από αυτό, τα παπούτσια.
6) SBT: Τι είναι για σένα το blogging και τι σου αρέσει περισσότερο σε αυτό;
Τρόπος ζωής. Μου αρέσει που με προκαλεί να διαβάσω περισσότερο, να εξερευνήσω άγνωστα μέχρι πρότινος σε μένα νερά, να μπω στα βαθιά, να αποτύχω πανηγυρικά και να το πιάσω από την αρχή. Μου αρέσει γιατί γνωρίζω καινούριους ενδιαφέροντες τύπους ανθρώπων, δημιουργικών, πεισματάρηδων και μια στάλα τρελλών, το αγαπημένο μου είδος δηλαδή. Μου αρέσει γιατί δεν το βαριέμαι. Και αυτό το τελευταίο από μόνο του είναι τεράστιο.
7) SBT: Πέρα από το blog σου, ασχολείσαι με κάτι άλλο αυτήν την περίοδο;
Αν εννοείς επαγγελματικά όχι. Είμαι full time blogger και για να το φτάσω στο επίπεδο που θέλω (πάντα υπάρχει άπειρο περιθώριο βελτίωσης) δεν μου περισσεύει χρόνος και ενέργεια για κάτι άλλο. Φυσικά και εξακολουθώ να δουλεύω ως freelance copywriter, είναι στο dna μου δεν μπορώ να σταματήσω να γράφω.
8) SBT: Πιστεύεις ότι το fashion blogging στην Ελλάδα, θα μπορούσε να είναι η full-time job κάποιου (να μπορεί δηλαδή να ζει αποκλειστικά από αυτήν), και θα ήταν κάτι που θα ήθελες προσωπικά;
Είναι κάτι που προσωπικά παλεύω να κατακτήσω και πιστεύω πως ναι, είναι δυνατόν να γίνει. Στο εξωτερικό αυτό συμβαίνει χρόνια με μεγάλη επιτυχία, επαγγελματισμό και αμοιβαία οφέλη. Εκεί εκτίμησαν γρήγορα τη δύναμη του μέσου, την αμεσότητα, τη δυνατότητα για απευθείας πωλήσεις και έμμεση -αλλά πολύ αποτελεσματική- διαφήμιση και φυσικά τα μετρήσιμα αποτελέσματα. Έχω την αίσθηση ότι πια έχει ωριμάσει η ιδέα και στο εσωτερικό και σε αυτό βοήθησε τόσο η στελέχωση των εταιρειών από άτομα με φρέσκες ιδέες όσο και η αναβάθμιση της ποιότητας των ελληνικών blogs που πια διαφοροποιούνται από τον ερασιτεχνισμό και προσφέρουν μια δελεαστική εναλλακτική στα παρωχημένα μέσα διαφήμισης.
9) SBT: Πώς είναι μια τυπική μέρα στην ζωή της Lemoncake aka Χριστίνας;
Δύσκολο να σου απαντήσω σε δυο γραμμές μιας και καμιά μέρα δεν μοιάζει πολύ με την προηγούμενη. Τα σίγουρα στοιχήματα είναι πως θα ξυπνήσω χωρίς ξυπνητήρι εκτός αν έχω κάποιο σημαντικό ραντεβού και θα πιω τον πρώτο -και μοναδικό- καφέ της μέρας πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι με οτιδήποτε. Είναι το ιερό μου δεκάλεπτο. Κατά πάσα πιθανότητα θα μαλώσω τουλάχιστον μια φορά την Τρούφα γιατί θα έχει κάνει κάτι που δεν πρέπει, κάπου που δεν πρέπει, θα βάλω στόχο να πάω σούπερ μάρκετ και θα το αναβάλλω για περίπου τρία εικοσιτετράωρα και δεν θα σιδερώσω ούτε και σήμερα. Τα υπόλοιπα παίζονται και κατά βάση κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Lemoncake: φωτογραφίσεις, γράψιμο, ανταλλαγή emails, events, κι άλλο γράψιμο. Στο τέλος της μέρας θα παρακολουθήσω κάποια ταινία ή θα διαβάσω ένα βιβλίο για να αδειάσει το μυαλό μου και να μπορέσω να κοιμηθώ. Τρομερά χαζή ιδέα μιας και αν το βιβλίο είναι καλό δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσω μάτι πριν κλείσω το οπισθίφυλλο.
10) SBT: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια/όνειρα (τόσο για το blog σου, όσο και για την προσωπική σου ζωή);
Πασχίζω να αποκτήσω περισσότερες γνώσεις γύρω από το αντικείμενο μου και συνεργασίες με ανθρώπους που θα μου επιτρέψουν να φτάσω τη Lemoncake στο αισθητικό και λειτουργικό επίπεδο που θέλω. Δεν θα ήθελα να χάσει την αυθεντικότητα και τη φρεσκάδα της και να γίνει άλλο ένα αποστειρωμένο blog που πάει να μιμηθεί τα περιοδικά με αψεγάδιαστο styling γιατί δεν είμαι αυτο εγώ. Και η Lemoncake είναι εγώ.
Προσωπικά ονειρεύομαι μέρες γεμάτες θετική ενέργεια, φίλους και καινούριες εμπειρίες. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί δρόμοι να ακολουθήσεις αν είσαι αποφασισμένος να φτάσεις εκεί και είμαι διατεθειμένη να τους εξερευνήσω όλους 🙂
